(50) Psalms van Christus

Psalm 13 (5): Gebed en lofsange deur Paulus en Silas in die tronk

Dawid was nie die laaste by wie ons hierdie verandering danksy die gebed bemerk nie. Ook in die lewe van Paulus vind ons dit. In Handelinge 16 vers 24 en 25 lê hy en Silas in die gevangenis van Filippi. Maar wat hoor ons dan? Klaag hulle? Nee, maar hulle bid en sing.

Treffend hoe dit daar staan: hulle het gebid én gesing. Voorop staan die gebed en dan as vrug van die gebed die sing.

Die twee gaan saam: wie bid sing. Die gebed maak die sanglus wakker. Sing u ook?

Paulus en Silas het gesing. Maar wát het hulle gesing? Hulle het lofliedere gesing, jubelsange om middernag, deur donkernag omgewe.

Ook deur donker nag omgewe,

sing ek nog my pelgrimslied.

Ja, ek lofsing in die nag,

want ek bly die HEER verwag… (Psalm 42:5, berymd)

Dit is tog ongelooflik, nie waar nie? Terwyl Paulus en Silas met stukkend geslaande rûe in die tronk lê, sing hulle! Hoe kan dit? Wel daar sien ons die groot krag van die gebed! Deur die gebed lê ons ons diepste nood in God se hande en dan kan ons sing. Ja, dan juig ons. Die gebed is die geheim van Paulus-hulle se blydskap. Want deur die gebed weet hulle dat hulle lewens veilig is by God en dat die duiwel nie sal slaag om die kerk te kelder in sy evangelie-prediking en in sy voortbestaan nie. Die gebed het vir die apostel en sy metgesel rus gebring. Omdat, omdat ons ons deur die gebed toevertrou aan die goedertierenheid van God.